خواهم از عشقش نگه دارم ولی

اختیار دل به دست من،که نیست

جان ز مهرش روشن است،اما چه سود

دیده ام از روی او روشن،که نیست

با چه امیدی بخندد غنچه ام

آن گل خندان درین گلشن،که نیست

صبر تا کی جویم از یک قطره خون

آخر این دل کوهی از آهن،که نیست

با کدامین آب شویم سینه را

در دیارم چشمهٔی روشن،که نیست

از چه رو برچیده دامان مانده سرو

گفتگو از پاکی دامن،که نیست